(Postmenapozal Romatoid Artritli Hastalarda Bifosfonat Tedavisinin Hastalık Aktivitesi Üzerine Etkisi)
Öz
Özet:
Giriş:Bifosfonat tedavileri, biolojik ajanlara intoleransı veya kontreendike durumu olan romatoid artrit hastaları için sentetik hastalık modifiye edici ajanların etkisini potansiyel tamamlayan ajanlar olabilir. Bu retrospektif çalışmanın amacı bifosfonat tedavisinin sentetik modifiye edici aşan kullanan romatoid artrit hastalarındaki hastalık aktivitesi üzerine etkisini incelemektir.
Hastalar ve Method:Veriler kliniğimizin romatoloji departmanındaki hasta kayıtlarının retrospektif olarak incelenmesi ile elde edilmiştir. Çalışma için , 45 yaş üstü ve ardışık yıllarda kemik mineral yoğunluğu değerlendirilen 207 hasta dosyası tarandı. hastaların demografik bilgileri, ilaçları, hastalık süreleri, hastalığa yakalandıkları yaş, anti-siklik sitrullin peptit, romatoid faktör pozitifliği, hastalık aktivite skorları gibi bilgiler kayıt edildi. kemik mineral dansitesi analizleri dual enerji x-ray absorptiometri ile yapıldı. Bir yıldır bifosfonat tedavisi alan 106 hasta (89 kadın, 17 erkek) grup1, bifosfonat tedavisi almayan 101 hasta (81 kadın, 20 erkek) ise grup 2 olarak ayrıldı.
Sonuçlar:Grup 1 hastaların yaş ortalaması 65,02 ± 11,14 yıl iken, grup 2 hastalarınki 63,64±9,1 yıl idi(p>0,05). Gruplar arasında yaş, cinsiyet, hastalık süresi açısından istatistiksel olarak anlamlı fark yoktu. Gruplar arasında kullanılan hastalık modifiye edici ilaç tipleri ve dozajları arasında ististiksel olarak anlamlı fark yoktu(p>0,05), fakat grup 1'de prednizolon kullanımı grup 2'den daha fazlaydı(p<0,001). Ortalama hassas nokta sayısındaki değişimler grup 1'de -0,64±0,63, grup 2 ise 0,42±0,62 idi(p<0,001). Bir yıl sonunda prednizolon kullanan ve kullanmayan hastalar arasında kemik mineral dansitesi değerleri açısından istatistiksel olarak anlamlı fark yoktu.
Tartışma:Biyolojik ajanlarla tedavi edilemeyen hastalar için, fokal kemik hasarının ve genel kemik kaybının etkili bir şekilde önlenmesi, kemik metabolizması üzerinde belirli etkilere sahip ilaçların eşzamanlı uygulanması gibi yeni tedavi stratejileri gerektirecektir. Bisfosfonatlar, jeneralize kemik kaybını önleyebilir ve romatoid artritli hastalarda hem tıbbi hem de ekonomik yararlar sağlayabilir.
Sonuç:Bifosfonatların, sistemik ve bölgesel kemik kaybı olan daha yaşlı romatoid artritli hastalarda ek yararlar sağlayabileceğini düşünmekteyiz. Bununla birlikte, bifosfonat tedavilerinin, rutin olarak antiromatizmal ilaçlar ve biyolojik maddeleri modifiye eden hastalıklarla birlikte uygulanmasının gerekip gerekmediğini belirlemek için daha ileri çalışmalara ihtiyaç vardır.
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- Jarrett SJ, Conaghan PG, Sloan VS, Papanastasiou P, Ortmann CE, O’Connor PJ, Grainger AJ, Emery P. Preliminary evidence for a structural benefit of the new bisphosphonate zoledronic acid in early rhaumatoid arthritis. Arthritis Rheum 2006;54(5):1410-14.
Öz
Kaynakça
- Jarrett SJ, Conaghan PG, Sloan VS, Papanastasiou P, Ortmann CE, O’Connor PJ, Grainger AJ, Emery P. Preliminary evidence for a structural benefit of the new bisphosphonate zoledronic acid in early rhaumatoid arthritis. Arthritis Rheum 2006;54(5):1410-14.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | İngilizce |
|---|---|
| Bölüm | Araştırma Makalesi |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 29 Ağustos 2018 |
| Gönderilme Tarihi | 16 Ağustos 2018 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2018 Cilt: 51 Sayı: 2 |