Introduction: Domestic violence DV is a global problem with drastic effects on social life, representing a public health problem. The aim of this study is to evaluate the attitudes of married women and men towards DV in Turkey. Method: Attitude questions were directed to a group of male and female married individuals as a part of the Turkish Demographic and Health Survey TDHS in 1998. Participants were asked to express their opinions and attitudes about certain pre-determined scenarios, in an effort to ascertain whether violence against married women is justified or not by these individuals. Results: The TDHS 1998 included 5893 married women and 1971 married men. DV was approved by 50.7% and 56.9% of the married women and men, respectively. Approval rates of DV for any reason were highest among the youngest group of married individuals male and female and among the oldest married men. In addition, there was higher rate of approval for DV among married women from central and eastern Turkey, and from married men from eastern and southern Turkey. Higher level of education was associated with less approval for married men and women. Certain expressed views on social norms were associated with a significantly higher rate of approval for DV among married men and women. Conclusion: This study underscores the need for adequately identifying and assessing DV in Turkey. The victim blaming attitudes were common. Determining an individual’s disposition to commit DV by health care professionals would allow proactive preventive measures to be taken and to assess the risk level. This also will help sensitize the concerned agencies to implement and impose the necessary laws related to DV.
Giriş: Aile içi şiddet AİŞ , sosyal hayat üzerinde ciddi etkileri olan küresel bir halk sağlığı sorunudur. Çalışmanın amacı Türkiye’de evli kadın ve erkeklerin AİŞ’ye yönelik tutumlarını değerlendirmektir. Yöntem: Tutum soruları, 1998’de yapılan Türkiye Nüfus ve Sağlık Araştırması TNSA kapsamında evli erkek ve kadınlara yöneltildi. Katılımcılara önceden belirlenmiş senaryolar üzerinden evli kadına yönelik şiddeti onaylayıp onaylamadıkları soruldu. Bulgular: TNSA 1998, 5893 evli kadın ve 1971 evli erkeğin verilerini içeriyordu. AİŞ, evli kadınların % 50.7’si, evli erkeklerin% 56.9’u tarafından onaylandı. AİŞ senaryolarından herhangi birini en yüksek oranda onaylayanlar, evli bireylerin erkek ve kadın en genç grubunda olanlar ve evli erkeklerin en yaşlı grubunda olanlardı. Türkiye’nin orta ve doğusundan evli kadınlar, doğu ve güneyinden evli erkekler AİŞ’yi daha yüksek oranda onayladılar. Daha yüksek eğitim düzeyindeki evli erkek ve kadınlar, AİŞ’yi daha az oranda onayladılar. Sosyal normları benimsediğini ifade eden evli erkek ve kadınlar AİŞ’yi anlamlı olarak daha yüksek oranda onayladılar. Sonuç: Bu çalışma, Türkiye’de AİŞ’nin belirlenmesi ve değerlendirilmesi gereğinin altını çizmektedir. Kurbanı suçlayan tutum yaygındı. AİŞ ele alınırken sağlık profesyonellerinin bireysel duruşunun netleşmesi, proaktif önlemler alınmasına ve risk düzeyi değerlendirmesine olanak sağlayabilir. Çalışma aynı zamanda AİŞ ile ilgili gerekli yas
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Research Article |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 1 Aralık 2014 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2014Sayı: 4 |