Digital Game Addiction and Parental Attitudes of Middle and High School Students in Ankara City Center
Öz
Objective: In this study, it is aimed to examine the digital game addiction and parental attitudes of middle and high school students studying at public and private schools in Ankara city center.
Material and Method: The type of identifier scope of this study 01 September-01 December 2019 in Ankara province in the center of dates between middle school and high school consisted of students in public and private schools. In the sample selection, two districts were selected from the central districts by lot method and simple random sampling method was used for the selection of public and private schools. Accordingly, a total of 866 students studying in 10 schools representing each type of school were reached. As a data collection tool, the personal information form, the short form of the "Game Addiction Scale for Adolescents" and the Parental Attitude Scale were used. One-way variance analysis (ANOVA) was used in the statistical evaluation and Tukey method was used in the post hoc analysis.
Results: 50.2% of the students were male, 63.2% were in public schools, and 63.1% were in high school, 58.8% had a computer, 46.4% had a tablet, 82.0% had their own mobile phone, and 88.8% had an internet connection at home, 77.5% had a computer/tablet/phone, and so on. it was found that 35.3% played digital games, used social media for 3.5 hours or more, and 52.7% played more than one type of game. In the evaluation of the Parental Attitudes Scale, it was found that 31.1% of families showed a democratic, 24.3% negligent, 26.5% authoritarian and 18.1% tolerant attitude, and differences in parental attitudes affected the Digital Game Addiction Scale score.
Conclusion: Digital game addiction is higher in male students, parents who are separated/divorced, and children of families with negligent attitudes than in other groups. In addition, it was found that the attitude of parents affects the grade point average of students and therefore academic success, especially the children of families with negligent attitudes have lower academic achievement than the families with democratic attitudes.
Anahtar Kelimeler
Parental attitudes and behaviors digital game addiction students adolescent
Kaynakça
- Ayas, T., Taylan, H.H. & Topal, M. (2018). Sakarya’daki Lise Öğrencilerinin Dijital Oyun Oynama Eğilimlerinin İncelenmesi: Online Journal Of Technology Addiction & Cyberbullying, 2018, 5(1), 53-68.
- Baş, M. (2018). Ergenlerde Dijital Oyun Bağımlılığı İle Psikolojik ve Davranışsal Bulgular Arasındaki İlişkinin İncelenmesi. Atlas International Referred Journal On Social Sciences,4(9) , 492-498.
- Baysan, Ç. (2019). Ergenlerin Dijital Oyun Bağımlılığının Okulda Öznel İyi Oluş ve Akademik Başarı Açısından İncelenmesi. Anadolu Psikiyatri Dergisi, 20 (özel sayı.1), 17-20.
- Bilgin, H.C. (2015). Ortaokul Öğrencilerinin Bilgisayar Oyun Bağımlılık Düzeyleri İle İletişim Becerileri Arasındaki İlişki. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Pamukkale Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Denizli.
- Bozkurt, A. (2014). Homo Ludens. Dijital Oyunlar ve Eğitim. Eğitim Teknolojileri Araştırmaları Dergisi, 5(1), 121.
- Çağlar, S. & Tokur Kesgin, M. (2019). Dünyada ve Türkiye’de Okul Hemşireliğinin Gelişimi. Koç Üniversitesi Hemşirelikte Eğitim ve Araştırma Dergisi, 16 (4), 343-352.
- Çakıcı, G. (2018). Ergenlerde Dijital Oyun Bağımlılığı ve Öfkeyi İfade Etme Biçimleri Arasındaki İlişkinin İncelenmesi (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Haliç Üniversitesi Klinik Psikoloji Anabilim Dalı, İstanbul.
- Çalışkan, Ö. & Özbay, F. (2015). 12-14 yaş aralığındaki ilköğretim öğrencilerinde teknoloji kullanımı eksenli yabancılaşma ve anne baba tutumları. Düzce ili örneği. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 8(39), 441-458.
- Durakoğlu, A, & Gökçearslan, Ş. (2014). Ortaokul öğrencilerinin bilgisayar oyunu bağımlılık düzeylerinin çeşitli değişkenlere göre incelenmesi. Dicle Üniversitesi Ziya Gökalp Eğitim Fakültesi Dergisi, 23(14), 419435.
- Durğun, A., Taylan, H. & Kara, H. (2017). Ortaokul ve lise öğrencilerinin bilgisayar oyunu oynama alışkanlıkları ve oyun tercihleri üzerine bir araştırma. PESA Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 3 (1), 78-87.
- Eni, B. (2017). Lise Öğrencilerinin Dijital Oyun Bağımlılığı ve Algıladıkları Ebeveyn Tutumlarının Değerlendirilmesi (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Haliç Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
- Goswami, V. & Sıngh, D.R. (2016). Impact of mobile phone addiction on adolescent's life: A literature review. International Journal Of Home Science, 2(1), 6974.
- Gölbağ, B. (2018). Lise öğrencilerinin dijital oyun bağımlılık düzeylerinin demografik özelliklerine göre incelenmesi. YYÜ Eğitim Fakültesi Dergisi, 15(1):1287-1315.
- Güleç, V. (2018). Aile ilişkilerinin sosyal medyayla birlikte çöküşü. Yeni Medya Elektronik Dergisi, 2(2), 105-120.
- Günüç, S. & Yiğit, E. (2020). Çocukların dijital oyun bağımlılığına göre aile profillerinin belirlenmesi. YYÜ Eğitim Fakültesi Dergisi, 17, 1, 144 – 174.
- Ilgaz, H. (2015). Ergenler için oyun bağımlılığı ölçeğinin Türkçeye uyarlama çalışması. İlköğretim Online Dergisi, 14(3), 874-884. http://dx.doi.org/10.17051/io.2015.75608.
- Kağızmanlı, N. (2019). Ergenlerde Beş Faktör Kişilik Özelliklerinin Dijital Oyun Bağımlılık Düzeyleri Üzerindeki Yordayıcı Etkisinin İncelenmesi. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Bayburt Üniversitesi Sosyal Bilimler Entitüsü, Bayburt
- Kalınkara, Y. & Talan, T. (2020). Ortaokul öğrencilerinin dijital oyun oynama eğilimlerinin ve bilgisayar oyun bağımlılık düzeylerinin incelenmesi: Malatya ili örneği. Öğretim Teknolojileri ve Öğretmen Eğitimi Dergisi, 9(1), 1 – 13.
- Kaya, A.B. (2013). Çevrimiçi Oyun Bağımlılığı Ölçeğinin Geliştirilmesi: Geçerlik ve Güvenirlik Çalışması. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Gaziosmanpaşa Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Tokat.
- Koçak, H. & Köse, Z. (2014). Ergenlerin Bilgisayar Oyunu Oynama Alışkanlıkları ve Sosyalleşme Süreçleri Üzerine Bir Araştırma (Kütahya İli Örneği). Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi Özel Sayısı, 21 – 32.
- Lamborn, S. D., Mounts, N S., Steinberg L. & Dornbusch, S.M. (1991). Patterns of competence and adjustment among adolescents from authoritative, authoritarian, indulgent and neglectful families. Child Development, 62, 1049-1065.
- Lemmens, J.S., Peter, J. & Valkenburg, P. (2009). Development and validation of a game addiction scale for adolescents. Media Psychol, 12, 77– 95. https://doi.org/10.1080/15213260802669458.
- Milli Eğitim Bakanlığı. (2018). 2017-2018 Yılı Örgün Eğitim İstatistikleri http://sgb.meb.gov.tr/www/mill-egitimistatistikleri-orgun-egitim-2017-2018
- Mustafaoğlu R. & Yasacı, Z. (2018). Dijital teknoloji kullanımının çocukların gelişimi ve sağlığı üzerine olumsuz etkileri. Bağımlılık Dergisi,19(3), 51 – 58.
- Potembska, E., Pawlowska, B. & Szymańska J. (2018). Demographic and family related predictors of online gaming addiction in adolescents. Pol J Public Health, 128(1), 913.
- Sağlık Bakanlığı, (2018). Dijital Oyun Bağımlılığı Çalıştayı Sonuç Raporu. https://sggm.saglik.gov.tr/TR-78285/dijital-oyun-bagimliligi-calistayi-sonuc-raporu.html.
- Tezcan Güven, S. (2017). Temel Epidemiyoloji-Hipokrat Kitapevi) S.330
- Yalçın-Irmak, A. & Erdoğan, S. (2015) Dijital Oyun Bağımlılığı Ölçeği Türkçe Formunun Geçerliliği ve Güvenilirliği. Anadolu Psikiyatri Dergisi 16 (özel sayı 1):10-19.
- Yalçın-Irmak, A. & Erdoğan, S. (2016). Ergen ve Genç Erişkinlerde Dijital Oyun Bağımlılığı: Güncel Bir Bakış. Türk Psikiyatri Dergisi, 27(2):128-37.
- Yılmaz, A. (2000). Anne Baba Tutum Ölçeği’nin Güvenirlik ve Geçerlik Çalışması. Çocuk ve Gençlik Ruh Sağlığı Dergisi, 7(3), 160172.
Ankara İl Merkezindeki Ortaokul ve Lise Öğrencilerinin Dijital Oyun Bağımlılığı ve Anne Baba Tutumlarının İncelenmesi
Öz
Amaç: Bu çalışmada Ankara il merkezinde kamu ve özel okulda öğrenim gören ortaokul ve lise öğrencilerinde dijital oyun bağımlılığı ve ebeveyn tutumlarının incelenmesi amaçlanmaktadır.
Gereç ve Yöntem: Tanımlayıcı tipte olan bu çalışmanın evrenini 01 Eylül-01 Aralık 2019 tarihleri arasında Ankara il merkezinde yer alan kamu ve özel okulların ortaokul ve lise öğrencileri oluşturmuştur. Örneklem seçiminde kura yöntemi ile merkez ilçelerden iki ilçe seçilmiş ve kamu ve özel okulların seçimi için basit rastgele örneklem yöntemi kullanılmıştır. Buna göre her bir okul türünü temsilen toplam 10 okulda öğrenim gören 866 öğrenciye ulaşılmıştır. Veri toplama aracı olarak; kişisel bilgi formu, “Ergenler için Oyun Bağımlılığı Ölçeği’nin kısa formu ve Anne Baba Tutum Ölçeği kullanılmıştır. İstatistik değerlendirmede tek yönlü varyans (ANOVA), post hoc analizde Tukey yöntemi kullanılmıştır.
Bulgular: Öğrencilerin %50.2’si erkek, %63.2’si kamu okullarında ve %63.1’i lisede öğrenim gördüğü, %58.8’inin bilgisayarı, %46.4’ünün tableti, %82.0’ının kendine ait cep telefonu ve %88.8’inin evde internet bağlantısı bulunduğu, %77.5’inin bilgisayar/tablet/telefon vb. dijital oyun oynadığı, % 35.3’ünün 3.5 saat ve üzerinde sosyal medya kullandığı, %52.7’sinin birden fazla tür oyun oynadığı saptanmıştır. Anne Baba Tutumları Ölçeği değerlendirmesinde ailelerin %31.1’i demokratik, %24.3 ihmalkâr, %26.5’i otoriter ve % 18.1’i hoşgörülü tutum sergilediği ve anne baba tutumu farklılıklarının Dijital Oyun Bağımlılığı Ölçek puanını etkilediği saptanmıştır.
Sonuç: Dijital oyun bağımlılığı erkek öğrencilerde, anne baba ayrı/boşanmış olanlarda ve ihmalkâr tutum sergileyen ailelerin çocuklarında diğer gruplara göre daha yüksektir. Ayrıca anne, babanın tutumunun öğrencilerin not ortalamasını, dolayısıyla akademik başarısını etkilediği özellikle ihmalkâr tutum sergileyen ailelerin çocuklarının demokratik tutum sergileyen ailelere göre daha düşük akademik başarıya sahip olduğu saptanmıştır.
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- Ayas, T., Taylan, H.H. & Topal, M. (2018). Sakarya’daki Lise Öğrencilerinin Dijital Oyun Oynama Eğilimlerinin İncelenmesi: Online Journal Of Technology Addiction & Cyberbullying, 2018, 5(1), 53-68.
- Baş, M. (2018). Ergenlerde Dijital Oyun Bağımlılığı İle Psikolojik ve Davranışsal Bulgular Arasındaki İlişkinin İncelenmesi. Atlas International Referred Journal On Social Sciences,4(9) , 492-498.
- Baysan, Ç. (2019). Ergenlerin Dijital Oyun Bağımlılığının Okulda Öznel İyi Oluş ve Akademik Başarı Açısından İncelenmesi. Anadolu Psikiyatri Dergisi, 20 (özel sayı.1), 17-20.
- Bilgin, H.C. (2015). Ortaokul Öğrencilerinin Bilgisayar Oyun Bağımlılık Düzeyleri İle İletişim Becerileri Arasındaki İlişki. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Pamukkale Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Denizli.
- Bozkurt, A. (2014). Homo Ludens. Dijital Oyunlar ve Eğitim. Eğitim Teknolojileri Araştırmaları Dergisi, 5(1), 121.
- Çağlar, S. & Tokur Kesgin, M. (2019). Dünyada ve Türkiye’de Okul Hemşireliğinin Gelişimi. Koç Üniversitesi Hemşirelikte Eğitim ve Araştırma Dergisi, 16 (4), 343-352.
- Çakıcı, G. (2018). Ergenlerde Dijital Oyun Bağımlılığı ve Öfkeyi İfade Etme Biçimleri Arasındaki İlişkinin İncelenmesi (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Haliç Üniversitesi Klinik Psikoloji Anabilim Dalı, İstanbul.
- Çalışkan, Ö. & Özbay, F. (2015). 12-14 yaş aralığındaki ilköğretim öğrencilerinde teknoloji kullanımı eksenli yabancılaşma ve anne baba tutumları. Düzce ili örneği. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 8(39), 441-458.
- Durakoğlu, A, & Gökçearslan, Ş. (2014). Ortaokul öğrencilerinin bilgisayar oyunu bağımlılık düzeylerinin çeşitli değişkenlere göre incelenmesi. Dicle Üniversitesi Ziya Gökalp Eğitim Fakültesi Dergisi, 23(14), 419435.
- Durğun, A., Taylan, H. & Kara, H. (2017). Ortaokul ve lise öğrencilerinin bilgisayar oyunu oynama alışkanlıkları ve oyun tercihleri üzerine bir araştırma. PESA Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 3 (1), 78-87.
- Eni, B. (2017). Lise Öğrencilerinin Dijital Oyun Bağımlılığı ve Algıladıkları Ebeveyn Tutumlarının Değerlendirilmesi (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Haliç Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
- Goswami, V. & Sıngh, D.R. (2016). Impact of mobile phone addiction on adolescent's life: A literature review. International Journal Of Home Science, 2(1), 6974.
- Gölbağ, B. (2018). Lise öğrencilerinin dijital oyun bağımlılık düzeylerinin demografik özelliklerine göre incelenmesi. YYÜ Eğitim Fakültesi Dergisi, 15(1):1287-1315.
- Güleç, V. (2018). Aile ilişkilerinin sosyal medyayla birlikte çöküşü. Yeni Medya Elektronik Dergisi, 2(2), 105-120.
- Günüç, S. & Yiğit, E. (2020). Çocukların dijital oyun bağımlılığına göre aile profillerinin belirlenmesi. YYÜ Eğitim Fakültesi Dergisi, 17, 1, 144 – 174.
- Ilgaz, H. (2015). Ergenler için oyun bağımlılığı ölçeğinin Türkçeye uyarlama çalışması. İlköğretim Online Dergisi, 14(3), 874-884. http://dx.doi.org/10.17051/io.2015.75608.
- Kağızmanlı, N. (2019). Ergenlerde Beş Faktör Kişilik Özelliklerinin Dijital Oyun Bağımlılık Düzeyleri Üzerindeki Yordayıcı Etkisinin İncelenmesi. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Bayburt Üniversitesi Sosyal Bilimler Entitüsü, Bayburt
- Kalınkara, Y. & Talan, T. (2020). Ortaokul öğrencilerinin dijital oyun oynama eğilimlerinin ve bilgisayar oyun bağımlılık düzeylerinin incelenmesi: Malatya ili örneği. Öğretim Teknolojileri ve Öğretmen Eğitimi Dergisi, 9(1), 1 – 13.
- Kaya, A.B. (2013). Çevrimiçi Oyun Bağımlılığı Ölçeğinin Geliştirilmesi: Geçerlik ve Güvenirlik Çalışması. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Gaziosmanpaşa Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Tokat.
- Koçak, H. & Köse, Z. (2014). Ergenlerin Bilgisayar Oyunu Oynama Alışkanlıkları ve Sosyalleşme Süreçleri Üzerine Bir Araştırma (Kütahya İli Örneği). Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi Özel Sayısı, 21 – 32.
- Lamborn, S. D., Mounts, N S., Steinberg L. & Dornbusch, S.M. (1991). Patterns of competence and adjustment among adolescents from authoritative, authoritarian, indulgent and neglectful families. Child Development, 62, 1049-1065.
- Lemmens, J.S., Peter, J. & Valkenburg, P. (2009). Development and validation of a game addiction scale for adolescents. Media Psychol, 12, 77– 95. https://doi.org/10.1080/15213260802669458.
- Milli Eğitim Bakanlığı. (2018). 2017-2018 Yılı Örgün Eğitim İstatistikleri http://sgb.meb.gov.tr/www/mill-egitimistatistikleri-orgun-egitim-2017-2018
- Mustafaoğlu R. & Yasacı, Z. (2018). Dijital teknoloji kullanımının çocukların gelişimi ve sağlığı üzerine olumsuz etkileri. Bağımlılık Dergisi,19(3), 51 – 58.
- Potembska, E., Pawlowska, B. & Szymańska J. (2018). Demographic and family related predictors of online gaming addiction in adolescents. Pol J Public Health, 128(1), 913.
- Sağlık Bakanlığı, (2018). Dijital Oyun Bağımlılığı Çalıştayı Sonuç Raporu. https://sggm.saglik.gov.tr/TR-78285/dijital-oyun-bagimliligi-calistayi-sonuc-raporu.html.
- Tezcan Güven, S. (2017). Temel Epidemiyoloji-Hipokrat Kitapevi) S.330
- Yalçın-Irmak, A. & Erdoğan, S. (2015) Dijital Oyun Bağımlılığı Ölçeği Türkçe Formunun Geçerliliği ve Güvenilirliği. Anadolu Psikiyatri Dergisi 16 (özel sayı 1):10-19.
- Yalçın-Irmak, A. & Erdoğan, S. (2016). Ergen ve Genç Erişkinlerde Dijital Oyun Bağımlılığı: Güncel Bir Bakış. Türk Psikiyatri Dergisi, 27(2):128-37.
- Yılmaz, A. (2000). Anne Baba Tutum Ölçeği’nin Güvenirlik ve Geçerlik Çalışması. Çocuk ve Gençlik Ruh Sağlığı Dergisi, 7(3), 160172.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Konular | Sağlık Kurumları Yönetimi |
| Bölüm | Araştırma Makaleleri |
| Yazarlar | |
| Erken Görünüm Tarihi | 18 Nisan 2022 |
| Yayımlanma Tarihi | 18 Nisan 2022 |
| Gönderilme Tarihi | 25 Aralık 2021 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2022 Cilt: 4 Sayı: 1 |
