Öz
Children are at increased risk of injury and death from accidents for several reasons. Accidents account for a high proportion of deaths in childhood and adolescence. Aim: The study was intended to determine the demographic data on fatal childhood accidents due to accidental fall of an object. Materials and methods: In this study the autopsy reports performed between 2001 and 2005 in the Morgue of İstanbul of the Council of Forensic Medicine were evaluated retrospectively. 27 cases out of 833 were due to an object falling on the victim among the group of accidental deaths among children aged 0-18 years. Age, gender, types of accidents and causes of death were evaluated Resaults: Of 27 cases, 21 77.8% were male and 6 22.2% female. The highest rate of death from accidents is at the group of 1-4 years n=12, 44.4% . The most frequent death was due to fall of a bed n=6 , followed by fall of a television n=5 . Conclusion: The database in this study will be guiding for accident prevention programs.
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- 1. Byard RW. Accidental childhood death and the role of the pathologist. Pediatric and Developmental Pathology 2000;3:405-418.
- 2. Cohle SD. Unintentional trauma. Chapter 2 in Sudden Death in Infancy, Childhood and Adolescence. Byard RW and Cohle SD Eds, 2nd. ed, Cambridge, UK: Cambridge University Press, 2004,pp.11-76.
- 3. Colombani PM, Buck JR, Dudgeon DL, Miller D, Haller MA. One-year experience in a regional pediatric trauma center. J Pediatr Surg 1985;20:8-13. 4. Peclet MH, Newman KD, Eichelberger MR, et al. Patterns of injury in children. J Pediatr Surg 1990;25:85-91.
- 5. Devlet İstatistik Enstitüsü, 2001-2005 Ölüm İstatistikleri, Ankara, 2005.
- 6. Kanaizumi S, Shibata M, Miyazaki Y, Nakashita T, Sakou K, Hoshino Y et al. Frequency and prevention of childhood domestic injury according to age Nippon Koshu Eisei Zasshi 2009;56:251-9.
- 7. Agran PF, Anderson C, Winn D, Trent R, Walton-Haynes L, Thayer S. Rates of pediatric injuries by 3-month intervals for children 0 to 3 years of age. Pediatrics 2003 ;111:683-92.
- 8. Aksoy E, İnanıcı A, Çolak B, Polat O. Çocuk ölümleri. (Eds Salaçin S). I. Ulusal Adli Bilimler Kongresi, 12-15 Nisan 1994, Adana. Kongre Kitabı, Çukurova Üniversitesi Basımevi 1995.p.233-5.
- 9. Çekin N, Bilgin N, Gülmen MK, et al. 1992-1995 yılları arasında yöremizde izlenen çocukluk çağı adli ölüm olgularının değerlendirilmesi. VI. Ulusal Halk Sağlığı Kongresi, Poster Sunumu, 14-18 Nisan 1998, Adana.
- 10. Grass H, Madea B. Child homicide in Cologne (1985-94). Foransic Sci Int 1996;79:131-44. 11. Karagöz YM, Atılgan M, Karagöz S, et al. Adli Çocuk otopsileri. Adli Tıp Bülteni, 1999;4:120-2.
- 12. MacKellar A. Deaths from injury in childhood in Western Australia 1983-1992. Med J Aust 1995;162:238-42.
- 13. Parkkari J, Kannus P, Niemi S, et al. Childhood deaths and injuries in Finland in 1971-1995. Int J Epidemiol 2000;29:516-23.
- 14. Salaçin S, Alper B, Çekin N. Adana’da fatal sonlanan çocukluk çağı kazalarının yöresel özellikleri.Adli Tıp Dergisi, 1992;8:125-30.
- 15. Türkmen N, Fedakar R. 1996-2001 yılları arasında Bursa’da otopsisi yapılan doğal olmayan çocuk ölümleri.Anadolu Tıp Dergisi 2002;4:142-151.
Öz
Çocukluk çağında değişik kazalara bağlı olarak ölüm ve yaralanma riski yüksektir. Amaç: Kazalar çocukluk çağı ve ergenlikteki ölüm nedenlerinin büyük bir kısmını oluşturur. Bu çalışmada amaç; İstanbul ilinde üzerlerine herhangi bir cisim düşmesi sonucu oluşan ölümcül çocukluk çağı kaza nedenlerinin demografik verilerini belirlemektir. Gereç ve yöntem: Çalışmada 2001-2005 yılları arasında Adli Tıp Kurumu Morg İhtisas Dairesine ait tüm otopsi raporları incelendi. Orijini kaza olan 0-18 yaş arası 833 ölüm olgusu arasından üzerine herhangi bir cisim düşmesi sonucu ölen 27 olgu çalışmaya dahil edildi. Bu döneme ait olgularda yaş, cinsiyet, kaza tipleri ve ölüm nedenleri değerlendirildi. Bulgular: Olguların %77,8’ini n=21 erkekler, %22,2’sini n=6 kızlar oluşturmaktadır. Olgular yaş gruplarına göre değerlendirildiğinde en yüksek oranda %44.4, n=12 1-4 yaş grubu olgular görülmektedir. Üzerine düşen nesne açısından değerlendirildiğinde en sık olarak 6 olgu ile “üzerine yatak düşmesi”, ikinci sıklıkta 5 olgu ile “üzerine televizyon düşmesi sonucu ölüm ” görülmüştür. Sonuç: Çalışmadaki bu veri tabanı kaza önleme programlarının hazırlanmasında yol gösterici olacaktır
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- 1. Byard RW. Accidental childhood death and the role of the pathologist. Pediatric and Developmental Pathology 2000;3:405-418.
- 2. Cohle SD. Unintentional trauma. Chapter 2 in Sudden Death in Infancy, Childhood and Adolescence. Byard RW and Cohle SD Eds, 2nd. ed, Cambridge, UK: Cambridge University Press, 2004,pp.11-76.
- 3. Colombani PM, Buck JR, Dudgeon DL, Miller D, Haller MA. One-year experience in a regional pediatric trauma center. J Pediatr Surg 1985;20:8-13. 4. Peclet MH, Newman KD, Eichelberger MR, et al. Patterns of injury in children. J Pediatr Surg 1990;25:85-91.
- 5. Devlet İstatistik Enstitüsü, 2001-2005 Ölüm İstatistikleri, Ankara, 2005.
- 6. Kanaizumi S, Shibata M, Miyazaki Y, Nakashita T, Sakou K, Hoshino Y et al. Frequency and prevention of childhood domestic injury according to age Nippon Koshu Eisei Zasshi 2009;56:251-9.
- 7. Agran PF, Anderson C, Winn D, Trent R, Walton-Haynes L, Thayer S. Rates of pediatric injuries by 3-month intervals for children 0 to 3 years of age. Pediatrics 2003 ;111:683-92.
- 8. Aksoy E, İnanıcı A, Çolak B, Polat O. Çocuk ölümleri. (Eds Salaçin S). I. Ulusal Adli Bilimler Kongresi, 12-15 Nisan 1994, Adana. Kongre Kitabı, Çukurova Üniversitesi Basımevi 1995.p.233-5.
- 9. Çekin N, Bilgin N, Gülmen MK, et al. 1992-1995 yılları arasında yöremizde izlenen çocukluk çağı adli ölüm olgularının değerlendirilmesi. VI. Ulusal Halk Sağlığı Kongresi, Poster Sunumu, 14-18 Nisan 1998, Adana.
- 10. Grass H, Madea B. Child homicide in Cologne (1985-94). Foransic Sci Int 1996;79:131-44. 11. Karagöz YM, Atılgan M, Karagöz S, et al. Adli Çocuk otopsileri. Adli Tıp Bülteni, 1999;4:120-2.
- 12. MacKellar A. Deaths from injury in childhood in Western Australia 1983-1992. Med J Aust 1995;162:238-42.
- 13. Parkkari J, Kannus P, Niemi S, et al. Childhood deaths and injuries in Finland in 1971-1995. Int J Epidemiol 2000;29:516-23.
- 14. Salaçin S, Alper B, Çekin N. Adana’da fatal sonlanan çocukluk çağı kazalarının yöresel özellikleri.Adli Tıp Dergisi, 1992;8:125-30.
- 15. Türkmen N, Fedakar R. 1996-2001 yılları arasında Bursa’da otopsisi yapılan doğal olmayan çocuk ölümleri.Anadolu Tıp Dergisi 2002;4:142-151.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Bölüm | Research Article |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 1 Haziran 2010 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2010Sayı: 2 |