Aim: This descriptive study was conducted in order to determine the job satisfaction level and factors affecting job satisfaction of employees in a research and training hospital specialized in for mental health and psychological disorders. Study Design: ASurvey was distributed to all employees working in this hospital n=834 . Sixhundred-thirty workers 75.2% of all employees agreeing to participate in the survey were included in the study. Data were collected via the Job Satisfaction Scale Variance Analysis ANOVA , Tukey-HSD, unpaired t testi and Pearson Correlation Analysis were used for statistical analysis of data. Results: The mean job satisfaction score of the workers according to the Job Satisfaction Scale was 44.3±11.8, and this result showed that the job satisfaction level of workers was poor compared to the average of the scale. The worker’s mean scores differed according to various items “being a member of a team” yielded the highest job satisfaction scores 55.8 and “satisfaction with salary” produced the lowest scores 30.9 . Factors, affecting job satisfaction were age, living environment, with whom to live, having child/children, responsibility for a baby, total service process of living with the family institutes and units they work, working time, working styles and workload duration of affiliation, their working system, night shifts, working at weekend, weekly working time, how they had choosen their occupation and their health condition p< 0.05 . Factors that had no effect on job satisfaction were education, marital status and previously being employed at another job p≥ 0.05 . Conclusion: According to the results, some recommendations were presented to the hospital administration to increase job satisfaction levels of the workers, and thus, improve the quality of service, and assist researchers to perform future studies concerning job satisfaction.
Amaç: Bu araştırma bir Eğitim ve Araştırma Hastanesinde çalışan işçilerin iş doyum düzeylerini ve etkileyen faktörleri belirlemek amacıyla, tanımlayıcı olarak yapılmıştır. Çalışma Planı: Araştırmanın evrenini, bu hastanede bütün çalışan işçiler oluşturmuştur n=834 . Araştırma kapsamına, anket uygulamasını kabul eden 630 işçi % 75.2 alınmıştır. Araştırmaya katılan işçilere İş Doyum Ölçeği uygulanarak, veriler toplanmış ve varyans analizi ANOVA , Tukey-HSD testi, t testi ve Pearson Korelasyon Analizi ile istatistiksel olarak değerlendirilmiştir. Bulgular: Araştırma grubundaki işçilerin genel iş doyum puanı 44.3±11.8 olup, standart puanlara göre düşüktür. İşçilerin işin değişik boyutlarına ilişkin doyum puanı ortalamalarının farklı olduğu ve en düşük doyum sağlanan boyutun ‘ücret’ 30.9 , en yüksek doyum sağlanan boyutun ise ‘ekip çalışması’ 55.8 olduğu belirlenmiştir. İşçilerin genel iş doyumunu; yaş, birlikte yaşadıkları kişiler ve yer, çocuk sahibi olma, çocuk bakım sorunu yaşama, çalıştıkları kurum ve birimler, toplam hizmet süreleri, şu an bulunduğu kurumda çalışma süreleri, çalışma biçimleri, görevleri, çalışma düzenleri, gece nöbeti, hafta sonu çalışma, haftalık çalışma süresi, meslek seçimi, mesleki görüş, sağlık durum ve algı gibi değişkenlerin etkilediği p< 0.05 , eğitim, medeni durum ve daha önce başka bir işte çalışmış olma gibi değişkenlerin ise genel iş doyumunu etkilemediği saptanmıştır p≥ 0.05 . Sonuç: Elde edilen sonuçlar ışığında; işçilerin iş doyumunu, dolayısıyla hizmetin etkinliğini artırmak amacıyla, yöneticilere ve diğer araştırmacılara yardımcı olabilecek öneriler getirilmiştir.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Research Article |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 1 Aralık 2011 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2011Sayı: 4 |